nano

قرارگیری در معرض بیماری در محل کار
منابع قرار گرفتن در معرض
افزایش تولید و استفاده از نانومواد منجر به پتانسیل افزایش قرار گرفتن در معرض کارگران، مصرف کنندگان و محیط زیست می شود. قرار گرفتن انسان در معرض نانومواد مهندسی شده این پتانسیل را دارد که در تمام مراحل چرخه عمر نانومواد، از جمله در طول تولید نانومواد و محصولات دارای نانو، استفاده (عمر خدمات) محصولات با قابلیت نانو، و بازیافت پایان عمر، رخ دهد. پردازش و دفع محصولات نانو

در صورت عدم وجود اقدامات کنترلی مناسب، مواجهه شغلی با نانومواد ممکن است به ویژه در مرحله تولید رخ دهد. اندازه کوچک نانوذرات باعث می شود که به راحتی در هوا منتقل شوند و به پراکندگی آنها کمک می کند. فرآیندهایی که در آن پودرهای نانومواد خشک تولید، پردازش یا استفاده می شوند، پتانسیل بالایی دارند که منجر به قرار گرفتن در معرض شغلی قابل توجهی شود. مخلوط کردن، بارگذاری مجدد، خشک کردن یا تمیز کردن با خلاء عملیاتی هستند که ممکن است سطح قرار گرفتن در معرض نانومواد موجود در هوا را افزایش دهند. همین امر در مورد سوسپانسیون های کلوئیدی پاشیده شده نیز صدق می کند که به موجب آن باید خطرات پراکنده کننده را نیز در نظر گرفت.

مراحل تولید عموماً تحت شرایط کنترل شده و اصولاً با استفاده از سیستم های بسته اجرا می شوند. بنابراین کنترل قرار گرفتن در معرض کارگران آسان‌ترین راه است. با این حال، قرار گرفتن در معرض احتمالی هنگام نگهداری یا تمیز کردن نصب، یا در مورد نشت یا حمل زباله باید در نظر گرفته شود و همچنین به درستی کنترل شود. همچنین ممکن است زمانی که نانومواد از نصب بازیابی شده و بیشتر پردازش شوند، قرار گرفتن در معرض قابل توجهی رخ دهد. اندازه‌گیری‌های نانومواد موجود در هوا سطوح بالاتری را نشان داده‌اند، به‌عنوان مثال، فرآیندهایی مانند اکستروژن و برش کیسه‌های حاوی نانومواد. 

این که آیا قرار گرفتن در معرض در هنگام دست زدن، پردازش یا استفاده از نانومواد جاسازی شده در یک ماتریس جامد یا محصولات حاوی نانومواد رخ می‌دهد در حال حاضر موضوع بررسی است. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد رها شدن ذرات ممکن است در حین ماشینکاری نانوکامپوزیت‌های جامد رخ دهد ، به ویژه در هنگام آسیاب سطح خشک، برش خشک، یا حفاری خشک، با سطح رهاسازی بسیار وابسته به ماده، ترکیب آن، چقدر نانو ماده در ماتریس پلیمری متصل است و انرژی اعمال شده به فرآیند. نشان داده شده است که انجام کارهای مشابه در شرایط مرطوب، روشی موثر برای کاهش تعداد ذرات معلق در هوا است. با این حال، اکثر این مطالعات شبیه‌سازی‌های مبتنی بر آزمایشگاه بوده‌اند، اغلب در بدترین سناریو، و ممکن است لزوما شرایط صنعتی و شیوه‌های کاری را نشان ندهند. تا زمانی که نمی توان در این مورد نتیجه گیری روشنی گرفت، اصل احتیاط باید از نظر انتخاب اقدامات پیشگیرانه اعمال شود.

اگر اطلاعات مربوط به حضور نانومواد در زنجیره کاربر در دسترس نباشد - به عنوان مثال، از برگه‌های اطلاعات ایمنی که فاقد اطلاعات هستند یا از داده‌های نامناسب استفاده می‌کنند، کارفرمایان و کارگران ممکن است از این موضوع آگاه نباشند. رسیدگی به محصولات حاوی نانوذرات/نانومواد. این می تواند منجر به قرار گرفتن در معرض سهوی شود زیرا کارفرمایان و کارگران اطلاعات لازم برای اجرای اقدامات حفاظتی و پیشگیری کافی را ندارند.

مسیرهای ورودی
نانومواد ممکن است عمدتاً از طریق استنشاق، بلع و از طریق تماس پوستی (پوستی) وارد بدن شوند.

در نتیجه اندازه کوچک خود، نانوذرات و سایر نانو اشیاء می توانند به بخش هایی از سیستم های بیولوژیکی برسند که معمولاً توسط ذرات بزرگتر قابل دسترسی نیستند.

اندازه کوچک نانوذرات اجازه نفوذ عمیق به ریه ها، تا آلوئول ها یا کیسه های هوا (انتهای درخت تنفسی) را می دهد. احتمال عبور نانوذرات از مرزهای سلولی یا عبور مستقیم از ریه ها به جریان خون و غیره به سایر اندام های بدن افزایش می یابد. این فرآیند به عنوان جابه‌جایی شناخته می‌شود و به طور کلی نانوذرات می‌توانند راحت‌تر از سایر ذرات بزرگ‌تر جابه‌جا شوند، اگرچه این معمولاً هنوز تا حد کمی است.

بلع ممکن است به طور تصادفی یا در نتیجه زیر پا گذاشتن قوانین بهداشتی (مانند غذا خوردن با دست های آلوده) اتفاق بیفتد. بلعیدن نیز به عنوان یک اثر "ثانویه" استنشاق (بلع مواد رسوب شده، پاک شده از دستگاه تنفسی) امکان پذیر است.

نفوذ نانوذرات از طریق پوست موضوع بحث های زیادی بوده است، به ویژه در مورد خطرات مرتبط با مواد آرایشی و محافظت از ضد آفتاب. پس از یک ارزیابی جامع از ادبیات مربوط به جذب پوستی نانومواد، در نظر گرفته شد که جذب نانوذرات از طریق پوست امکان پذیر است، اگرچه به میزان بسیار کمی رخ می دهد، و سطح نفوذ ممکن است بیشتر از ذرات بزرگتر باشد. . با این حال، قبل از اینکه بتوان نتیجه‌گیری قطعی کرد، نیاز به رویکردهای آزمایشی قوی‌تری وجود دارد. یک مطالعه اخیر که به طور خاص بر روی محصولات ضد آفتاب متمرکز شده بود، نشان داد که نفوذ پوستی دی اکسید تیتانیوم و نانوذرات اکسید روی در بالاتر از حد تشخیص روش های تجربی مورد استفاده دارد. این یافته ها مطابق با نتایجی است که توسط کمیته علمی اتحادیه اروپا در مورد ایمنی مصرف کننده (SCCS) انجام شده است که بیان می کند که هر دو نوع نانوذرات برای کاربردهای پوستی تا غلظت 25 درصد در محصولات آرایشی بی خطر هستند.

نظارت بر مواجهه شغلی
ارزیابی قرار گرفتن در معرض یک عنصر کلیدی در رابطه با درک خطرات بالقوه نانومواد است. برای اکثر عوامل شیمیایی، نظارت با اندازه گیری غلظت جرم آنها در هوا، در ناحیه تنفس کارگر انجام می شود. برای الیاف پارامتر اندازه گیری شده تعداد الیاف در یک حجم هوای معین است. هنگامی که قانون محدودیت های مواجهه شغلی (OELs) را ارائه می کند، نتایج نظارت با این محدودیت ها مقایسه می شود و در ارزیابی ریسک در نظر گرفته می شود.

برای نانومواد، ارزیابی قرار گرفتن در معرض کارگران تعدادی چالش مهم را به همراه دارد، از جمله: [SR1]

در حال حاضر هیچ توصیه روشنی در مورد انتخاب مناسب متریک وجود ندارد. جرم نانومواد معمولا آنقدر کوچک است که در بسیاری از موارد اندازه گیری جرم ممکن است نادرست باشد و به زمان نمونه برداری طولانی نیاز داشته باشد. اطلاعات مرتبط اضافی در مورد قرار گرفتن در معرض نانومواد را می توان از اندازه گیری غلظت سطح و تعداد به دست آورد.
نانومواد در محیط محل کار، موجودیت های انباشته شده را تشکیل می دهند و بنابراین ذرات شناسایی شده اغلب اندازه ذرات اولیه آنها نیستند.
تبعیض از پیشینه، هم در نمونه برداری ابزاری و هم در نمونه گیری مبتنی بر فیلتر، ممکن است در طول اندازه گیری/ارزیابی نانومواد در محل کار چالش برانگیز باشد. استفاده از ترکیبی از فیلتر و نمونه‌برداری ابزاری قبل از انجام هر فعالیتی، علاوه بر این که نمونه‌برداری دور از فرآیند به موازات اندازه‌گیری‌های میدان نزدیک به غلبه بر این امر کمک می‌کند، اگرچه این ممکن است در محیط‌های پس‌زمینه بالا مشکل‌ساز باشد.
ماندگاری ذرات مرتبط با فرآیند در محیط کار یک چالش در هنگام شناسایی رهاسازی مواد در طول یک فرآیند است. تجزیه و تحلیل نمونه‌های فیلتر پس‌زمینه و داده‌های ابزاری می‌تواند به تفسیر ماندگاری ذرات یک ماده خاص با شناسایی حضور آن قبل از فعالیت مورد نظر کمک کند.
اندازه گیری نانومواد با نسبت تصویر بالا (HARNs) (به عنوان مثال نانولوله های کربنی) به دلیل مورفولوژی منحصر به فرد و رفتار متعاقب آن در هوا می تواند چالش برانگیز باشد. HARN ها توسط ابزار دقیق و نمونه گیری فیلتر بر اساس اندازه آیرودینامیکی آنها و نه اندازه فیزیکی آنها شناسایی می شوند.
در حالی که هیچ دیدگاه اجماعی در مورد مناسب ترین معیار، روش یا استراتژی برای توصیف انتشار یا انتشار نانوذرات از فرآیندها و ارزیابی پتانسیل قرار گرفتن در معرض وجود ندارد، به طور گسترده پذیرفته شده است که ترکیبی از ابزارهایی که داده ها را در مورد توزیع جرم و عدد ارائه می کنند. عملکرد اندازه ذرات و زمان، می تواند بینش آگاهانه ای از حضور ذرات خطرساز برای سلامتی و اثربخشی روش های کنترل ارائه دهد. نظارت باید بر اساس یک استراتژی انجام شود که جنبه های مربوط به منابع انتشار، فرآیندها و روش های کاری، طراحی و شرایط محل کار، تجمع احتمالی ذرات و اهداف اندازه گیری را یکپارچه کند. غلظت پس‌زمینه ذرات بسیار ریز باید هنگام گزارش نتایج مواجهه شغلی اندازه‌گیری و تشخیص داده شود.

چندین استاندارد برای حمایت از شناسایی و ارزیابی انتشار نانومواد تولید شده در هوا در محل کار منتشر شده است. تعدادی از استراتژی‌های اندازه‌گیری نیز پیشنهاد شده‌اند که مهم‌ترین آنها تکنیک ارزیابی انتشار نانوذرات (NEAT) است. این استراتژی بر اساس تشخیص نانومواد معلق در هوا با استفاده از ابزارهای قابل حمل اندازه گیری غلظت تعداد نانومواد همراه با فیلترهایی است که امکان تجزیه و تحلیل آفلاین نمونه های روی فیلترها را برای مورفولوژی ذرات، اندازه، تعداد و ترکیب عنصری فراهم می کند. با این وجود، اجرای استراتژی هایی مانند NEAT همچنان یک چالش است. یکی از دلایل این است که ابزارهای قابل استفاده و قابل حمل مقرون به صرفه تا حد زیادی در دسترس نبوده اند[38]. کار قابل توجهی برای توسعه روش‌های اندازه‌گیری جدید برای نانوذرات معلق در هوا، از جمله از طریق پروژه‌های اخیر مانند NANODEVICE، NanoDetect و NanoIndEx در حال انجام است.

نظارت بر سلامت
تحقیقات بیشتر در مورد خطرات نانومواد مهندسی شده در ترکیب با ارزیابی مجدد مستمر داده های موجود برای تعیین اینکه آیا نظارت بهداشتی خاص برای کارگرانی که در حال تولید یا استفاده از نانومواد ذرات معلق هستند ضروری است یا خیر، مورد نیاز است . نظارت بهداشتی ویژه برای نانومواد ذرات خطرناک در حال حاضر به دلیل کمبود اطلاعات در مورد اثرات بهداشتی پیش‌بینی‌شده و نشانگرهای زیستی مناسب عملی نیست.

در دستورالعمل های خود برای مدیریت ریسک شغلی اعمال می شود

در مورد نانومواد مهندسی شده، ISO پیشنهاد می‌کند که یک رویکرد محتاطانه جمع‌آوری حداقل اطلاعات محدود در مورد مواد مورد استفاده و مدت زمان استفاده است. چنین اطلاعاتی به ایجاد نمایه ای از قرار گرفتن در معرض احتمالی کمک می کند که در صورت مشاهده هر گونه اثرات سلامتی در تاریخ بعدی، می تواند مهم باشد.

نظارت کارآمد بر سلامت کارگرانی که در معرض نانومواد قرار دارند، مستلزم استفاده از نشانگرهای زیستی صوتی قرار گرفتن در معرض و/یا اثرات است، با تحقیقاتی که در حال حاضر در این زمینه در حال انجام است. در هر صورت، خطرات بهداشتی مربوط به مواد، صرف نظر از شکل نانومقیاس، همچنان باید به عنوان بخشی از ارزیابی ریسک معمول در نظر گرفته شود. این باید با در نظر گرفتن مسیرهای احتمالی قرار گرفتن در معرض مواد مورد نگرانی اطلاع رسانی شود.

منبع

https://bismoot.com/blog/%d9%81%d8%b1%d9%88%d8%b4-%d9%86%d8%a7%d9%86%d9%88-%d8%b0%d8%b1%d8%a7%d8%aa/

https://oshwiki.eu/wiki/Nanomaterials